tadam!

kolejny rupieć odpicowany!

moja klientka przysłała mi obręcz od wielkiego sita. nooo, w baaardzo nieciekawym stanie, więc było to wyzwanie, przyznaję...

zrobiłam z niej półeczkę na drobiazgi w morsko/plażowym klimacie - miały być elementy błękitu, więc są :)

całą pracę wykonałam za pomocą farb kredowych Annie Sloan, które mam przyjemność od dzisiaj testować - po raz pierwszy w swoim malarskim doświadczeniu ;) 

użyłam dwóch kolorów - Louis Blue i Old White. nic specjalnego nie robiłam, wnętrze błękitne z jakby chmurkami bieli, na zewnątrz całe białe.

na razie mogę powiedzieć, że te farby są bardzo przyjemne w użytkowaniu - gęste, kremowe i błyskawicznie schną. muszę pouczyć się troszkę więcej i wtedy efekty będą bardziej spektakularne ;)

do następnego! - ktoś chętny na przysłanie do mnie swojego rupiecia? piszcie!

ps. kubeczki i miseczka do wzięcia w moim sklepie.

dzień dobry niedzielnie :)

ostatnio odpoczęłam trochę od komputera, leczyłam swój przedźwignięty po ostatnim remoncie kręgosłup i odpoczywałam. ale tak w przerwach od odpoczynku zrobiłam tez kilka nowości, między innymi druciane klosze, taki, jak ten w dzisiejszej aranżacji.

klosze, trochę staroci i nowe drewienka dostępne w sklepie TUTAJ :)

miłego :*

dzień dobry :)

pewnie zauważyliście, że u mnie nie ma czegoś takiego jak planowanie remontów, przygotowywanie się do nich, zastanawianie nad milionem opcji. u mnie jest impuls i robię, natychmiast. przyznaję, że jestem bardzo niecierpliwym człowiekiem.

najnowsza, błyskawiczna metamorfoza mojego pokoju to efekt dwóch zdarzeń i dwóch dziewczyn:

- Agnieszki, która podarowała mi kilka m2 rozbiórkowych dech podłogowych.

- Patrycji, której wazonik ceramiczny tak mi się spodobał, że wyprosiłam, by mi go podarowała. wysłała mi paczkę z trzema cudeńkami ceramicznymi, nie tym jednym!

moja biblioteczka ze skrzynek warzywnych już od dłuższego czasu mnie lekko irytowała... to już pięć lat bez zmiany, książki ledwie się mieściły i całość wyglądała na nieprzerwany chaos, noooo, doooobra, nieład artystyczny. dodatkowo moja nowa  miłość do ciekawych, ceramicznych staroci wymagała znalezienia na nie miejsca. pomyślałam, że zlikwiduję skrzynki i zbuduję sobie półki - właśnie z tych podłogowych dech.

najgorsza robota? przenoszenie książek, a potem układanie na nowych półkach - nieprawdopodobna ilość, każdą wycieraj z kurzu i szukaj najlepszego miejsca...

ścianę pomalowałam tradycyjnie na czarno :D zostało mi sporo tej farby, poza tym... mówcie co chcecie, ja jestem zakochana w efektach! jak to jest, że całe życie myślałam, że skoro czarny wyszczupla, to i pomniejsza wnętrza! to kompletna bzdura i całkowita odwrotność! malując ścianę na czarno tworzysz głębię, przestrzeń, oszukujesz wzrok, ponieważ zanikają granice, naprawdę. jeśli na moich 10m2 pokoju pomalowanie aż dwóch ścian sprawiło, że wydaje on się sporo większy, to musicie uwierzyć.

reasumując, tego osobnika, który przekonał mnie do czarnych ścian będę za to wielbić forever :D

każdą półkę zrobiłam z dwóch dech, łącząc je pod spodem dwiema listewkami.

do zawieszenia użyłam różnych, zdobycznych uchwytów, np z Rustykalnych Uchwytów. nie miałam ich zbyt dużo, więc kilka półek, przy ścianie trzyma się na szerszych deseczkach, które pomalowałam też na czarno, by się zgubiły.

półki zawiesiłam różnorako, uchwyty tez montowałam nieidentycznie. chciałam jednak zachować odrobinę szaleństwa w całości ;)

na koniec miałam zamiar kupić drewniane narożniki i przykleić je na krawędziach dech, by zasłonić te ryflowania. ale po przeliczeniu metrów i kosztów, stwierdziłam, że nie ma sensu, za drogo by to wyszło. pomalowałam brzegi dech na czarno i uważam, że wygląda to ciekawie.

na półkach mam teraz... porządek. książki są symetrycznie poukładane, a w przerwach pomiędzy nimi mam miejsce na moją ceramikę :) ściana wydaje się szersza, całość lżejsza, gra idealnie. 

do tego koszt żaden, bo wsio z tego, co miałam w domu. jedynie ogrom mojej pracy, bo fakt, bywało ciężko, kiedy wierciłam otwory w ścianie, albo poziomowałam półki, by wisiały prosto - wszystko sama. więc nie dziwcie mi się - jestem z siebie dumna. a że jestem zwolenniczką ładowania samego siebie, lubienia siebie i chwalenia, jak jest za co - to się chwalę i basta!

mój pokój to mój azyl. nie przyjmuję tutaj gości, zauważyłam, że mało kto osobiście tu kiedykolwiek wchodził. wszystko u mnie dzieje się w kuchni, więc mój pokój jest naprawdę odzwierciedleniem mnie samej, mojej artystycznej, pozytywnej duszy, miejscem, gdzie pracuję, odpoczywam i śpię :)

jestem ciekawa waszych opinii...

miłego dnia :*

dzień dobry :)

dzisiaj mamy aranżację z gruszkami:)

miłego :*

hello :)

ostatnio dostałam kilka różnych rupieci do odpicowania. jeden z nich baaardzo mi podpasował i wyprosiłam właścicielkę, by mi go podarowała. zgodziła się i zrobiłam sobie do kuchni szafeczkę z szufladkami.

ten klasyczny, ikeowski bodajże mebelek, wymalowany był jakąś olejną farbą. 

co z nim zrobiłam?

lekko przeszlifowałam, pomalowałam, zawoskowałam, pozdzierałam ranty, odwróciłam szufladki i przykręciłam różne gałeczki.

ten kącik nazywam kawowym, bo mam tu te wszystkie kawiarki (no a przede wszystkim mój hand made'owy ekspress) i inne ingrediencje do przyrządzania tegoż napoju, teraz zaś będę miała dodatkowe miejsce do przechowywania :)

do następnego :*

hello :)

troszkę odczarowałam wszechobecną czerń w moim domu... tak dla świeżości, zmiany, bo lepiej, bo optymistycznie, bo ostatnio tak się czuję jakbym w chmurach latała? i najlepsze jest to, że bez większej przyczyny, niewiele się u mnie zmieniło oprócz tego, co w głowie sobie poukładałam, pokończyłam i otworzyłam na nowe. i nowe się pojawia! nie tylko w kwestii wnętrz! mam przeczucie, że czeka mnie jeszcze większa zmiana <3

oczywiście z czerni nie zrezygnuję na pewno, przez długi czas, bo lubię, podoba mi się nadal, szczególnie w kwestii ścian.

a zaczęło się oczywiście od drobiazgu.

mój stół jadalniany ma blat z naturalnego drewna, nie lakierowany, tylko olejowany. jako że używam go bez ograniczeń, nie uważając przesadnie na powierzchnię, co jakiś czas muszę sobie ten blat odświeżać. szlifierka i olej. 

kilka dni temu właśnie to zrobiłam, a potem pomyślałam, że zrobię to, o czym już dawno debatowałam, odkąd zobaczyłam jedno zdjęcie na Pintereście:

połączenie tych szarych toczonych nóg i drewnianego blatu - mmm - urzekło mnie :)

wymieszałam sobie szary kolorek i poleciałam ze stołem i z siedziskami na krzesłach. zmieniłam też gałkę w szufladzie.

pomalowałam też skrzynkę na wodę:

kto mnie obserwuje na fb, ten widział już wczoraj moją przemianę spiżarki. denerwowało mnie to, że kompletnie jej nie widać zza stołu, więc dorobiłam jej toczone nogi, pomalowałam większość na czerń (a jednak!) i dodałam trochę złotych płatków. uwielbiam takie kontrasty i mieszaninę stylów :P

wczorajszej aranżacji stołu nie było, to proszę bardzo - nagietki w starej miedzianej misie:

ciekawa jestem Waszej oceny ;) lepiej czy gorzej?

witajcie!

chociaż w kolejce czekają Wasze rupiecie do odpicowania, to dzisiaj postanowiłam zrobić coś dla siebie :)

stare obramowanie drzwiczek chyba od jakiegoś kredensu. leżało na górze śmieci, więc się nimi zaopiekowałam ;)

 nie kombinowałam za wiele z wymyślaniem nowego zastosowania, od razu postanowiłam, że będzie to ozdobna rama.

co zrobiłam?

- opaliłam (strasznie nie lubię tej roboty!)

- zeszlifowałam ( to już lubię bardzo!)

- odrobinę zawoskowałam - wosk w kolorach vintage i patyna

- zaolejowałam całość podwójnie

- wkręciłam stary uchwyt z głową lwa

rama może stać też w poziomie, wystarczy tylko przekręcić uchwyt.

na ramie postawiłam stary obrazek religijny, zauroczył mnie na starociach, trzy złote kosztował, więc nie było co się zastanawiać. lubię takie kontrasty, więc z głową buddy zabawnie się komponuje. 

do następnego :)