dzień dobry :)

w mojej kuchni zaszły dość znaczne zmiany, więc dziś pokażę Wam jedną stronę (druga nie jest posprzątana :P).

jak widzicie, nie ma mojego grubego, drewnianego blatu barowego.  nie martwcie się, blat będzie w kuchni, jak najbardziej, ale za jakiś czas, kiedy zajmę się tą roboczą stroną. 

tymczasem w tym kącie zamieszkał nowy stół. cuuuudoooownyyy!!!!

znalazłam go całkiem przypadkiem na olx. stary, drewniany stół za 50zł, a co mnie szczególnie zauroczyło, to jego uchylny blat z ogromnymi kieszeniami na różności. w mojej kuchni, idealne rozwiązanie :)

podejrzewałam, że pod ceratą i wierzchnią płytą pilśniową jest drewno i tak się rzeczywiście okazało.

no i zaczęła się zabawa. 

bite pięć godzin zdzierania jakiegoś plastiku z jutą na spodzie. makabra!

serio, próbowałam wszystkim. nóż, cyklina, opalarka, chemia, szlifierka. wszystko.

to jest nic. jak już to wszystko mi zeszło, pozostał bardzo uparty, mega uparty klej na blacie. 

i znowuż chemia, zdzieranie, szlifowanie. nic nie działało, klej nadal był.

ostatecznie dopiero wielokrotne opalanie blatu pomogło i cały klej z drewna wyciągnęło...

praca mordercza, ale było warto:)

blat na koniec zaolejowałam. potem przemalowałam tylko jezcze nogi farba kredową. i dodałam zasuwkę tak dla fanu ;)

środek stołu odświeżyłam, pomalowałam na czarno. i mam schodek na różności.

według mnie o niebo lepiej. jaśniej.świeżej.

a stół kuchenny? mój zielony stół kuchenny? jest jest, właśnie po drugiej stronie, którą pokażę w następnym poście :)

wieczorne hello ;)

moim najlepszym sposobem na złapanie dystansu, relaks i oderwanie jest wypad w góry. nie są to jakies ogromne wyprawy, w górach mieszkam, daleko jeździć nie muszę, by znaleźć się na szlaku. odkąd miesiąc temu udało mi się zdobyć Śnieżkę, to jeszcze mocniej połknąłam bakcyla...

od kilku dni jestem w permanentnym stresie, martwię się  bardzo o przyjaciela, który leży w szpitalu po bardzo poważnym wypadku motocyklowym i nic jeszcze nie jest pewne... 

dodatkowo awaria w łazience, już kolejna, okazała się być poważna i kosztowna, i mam kilka tylko dni, by jakoś uciułać te "lewe" pieniądze.

musiałam przestać myśleć na chwilę, i całkowicie spontanicznie wyskoczyliśmy w górki.

pora późna, trzy godziny do zachodu słońca, więc to musiał być naprawdę szybki wypad ;)

miał być... miała być Przełęcz Okraj, może spacerek do Czech,ale...

tak blisko jest szczyt... na który dwa lata nie weszłam, nie dałam rady i zrezygnowałam w 1/4 drogi :D

czyli można? można!

i wiecie co? było megaaa warto, mimo że droga jest mordercza. czułam się przeczochrana przez nią wte i nazad. i nie dlatego, że wspinać się trzeba było strasznie bardzo. ale ogromny kawał drogi szło się po równi, niekończącej się, dłuuuugiej i przeokropnie niewygodnej dla nóg. bez końca. miałam dość, ale cofnąć się też nie miałam ochoty :)

Skalny Stół - 1281 mnpm - nasz cel - okazał się... cały we mgle. zero widoczności. przed sobą miałam o rzut beretem Śnieżkę, ale widzieć to jej nie zobaczyłam :D do tego mroźny wiatr urywający głowy, brr :D

za to powrót. to już hardcor był! mgła, coraz większa, zmierzch coraz bliżej, zero ludzi na szlaku. klimat niczym z Wichrowych Wzgórz. okropne, posępne, gołe, wychlastane wiatrem pnie drzew. księżycowy krajobraz i wielkie ptaszyska nad głową. brakowało wilków wychodzących z tej mgły, albo jakis zbłąkanych dusz potępionych :D faaaajnieeeeee! mega fajnie, trochę strasznie, ślisko i dość niebezpiecznie,a jeszcze ta groza przedwieczorna :)

rewelacja!

poza tym... zobaczyłam na żywo swój namalowany na ścianie las. prawie identyko :)