Już wielokrotnie pokazywałam tutaj kuchnię mojej Mamy. Moc błękitu, innych niebieskości i

niestety... moc przedmiotów! Oj, jak mnie to irytowało, jedno na drugim, wszystkiego od groma,

przedmioty ładne, wyjątkowe, ale kompletnie niewidoczne, bo w tłumie...

Nie było trudno Mamę przekonać, że na wiosnę, na święta, warto byłoby tę maleńką kuchnię

odświeżyć. Wiązał się z tym jednak kolejny krok - pozbywamy się większości zagracających wnętrze

rzeczy! Zostawiamy tylko te najbliższe sercu i tylko białe i niebieskie :) 

Tu już były chwilowe schody, ale... Przekonałam Mamę tym, czym chyba kobietę najłatwiej przekonać ;) Zakupami.

Powiecie, że dziwne, wyrzucamy rzeczy, by kupić nowe? Tak, ponieważ w zamian tych kompletnie

niepotrzebnych kurzołapek można było kupić coś bardziej praktycznego :)

Odwiedziłyśmy zatem Salony Agata. Ciężko było się zdecydować, dodatków było tak wiele. Dobrze, że celowałyśmy tylko w błękity, biel i szkło, zawężało to nasze poszukiwania :)

Kilka białych kubków, w tym dwa z czarnymi napisami to była konieczność. Kubki, jakie posiadała

Mama, nie nadawały się już do wystawiania na widok publiczny ;)

Przy okazji zrobiłam prosty, ale efektowny wieszak na kubki ze... starego obrazu! Wystarczyło obraz

wyjąć z ramy, którą pomalowałam na niebiesko. Na niego naciągnęłam kawałek materiału, włożyłam

całość w ramę i przykręciłam haczyki. Wszystko pod ręką, a wygląda bardzo oryginalnie.

Wiele pięknej porcelany znajdziecie w Salonach Agata.

Mnie bardzo spodobała się też seria Color:

a Mamie elegancki serwis obiadowo-kawowy Kora:

Jeśli jesteśmy przy jedzeniu, to zobaczcie, co zrobiłam z lodówką!

Lodówka stara, ale jara - natomiast z wyglądu posunięta i to mocno ;) 

Pomyślałam, że idealnie

byłoby, gdyby stała się... niebieska oczywiście.

Co ciekawe, do malowania lodówki nie potrzebujecie żadnych specjalistycznych farb. Wystarczą

próbki farb do ściany, które za kilka złotych kupicie w marketach budowlanych. Dwie warstwy farby

na dobrze odtłuszczonej powierzchni, malowane wałeczkiem gąbkowym, a na sam koniec

impregnacja bezbarwnym woskiem. To działa!

Na lodówce stoi mikrofalówka. Niestety Mama się obejść bez niej nie może, ale wymyśliłam, że fajnie byłoby ją zakryć. I tak powstał praktyczny, acz ładny pokrowiec z falbanką.

Dwa przedmioty z Salonów Agata mieć musimy. Niestety chwilowo brakowało ich na stanie, ale

zdecydowanie na nie poczekamy. To przesłodki czajnik w groszki i porcelanowy organizer na

przyprawy. Czajnik ma idealny odcień niebieskich kropek:

a organizer jest boski, w mojej kuchni też by wyglądał świetnie:

To nie koniec zmian kuchennych - pomalowałam też płytki na ścianie. Nie pierwszyzna dla mnie,

płytki były już malowane, ale te mazajki doprowadzały mnie już do szału. Biała farba akrylowa, wałeczek i już jest lepiej. Dopóki nie zmienimy płytek na nowe, nie będą tak bardzo męczyły wzroku.

Dodałam też gdzieniegdzie granatowy szlaczek, który nałożyłam za pomocą szablonu.

Zmieniłam również lampę. Zamiast ciężkiej, miedzianej zawiesiłam taką, którą zrobiłam… z

bambusowego kosza. Kocham wymyślać nowe lampy, a potem je montować,

 co za dreszczyk emocji ;)

Dużo staroci, niebieskiej emalii, malowanej ceramiki. 

Jednocześnie brak tłoku, wszystko ładnie

wyeksponowane.

Na kuchennym parapecie więcej zieleni, kupiłyśmy więc też w Salonach Agata metalowe, białe

osłonki na doniczki:

Była już biała porcelana, metal, nie zapomniałyśmy o szkle, którego w Salonach Agata również jest

mnóstwo:

Mnie zauroczył wazon/lampion z cienkiego szkła. Zobaczcie, co z nim zrobiłam - przecież to

rewelacyjne miejsce na małe jabłuszka, czy na przykład główki czosnku!

A w tych grubych szklanicach od razu widziałam pyszną latte – wygląda to idealnie <3

To już wszystko. Dwa dni pracy, segregacja przedmiotów, wprowadzenie kilku nowych, mnóstwo

twórczego diy, trochę farby i wosku wystarczyło.

Wielka frajda, zająć się aranżacją w kompletnie innym niż mój styl – jednak przede wszystkim cieszę

się radością mojej Mamy – że wyszło to dokładnie w jej guście, że dobrze się czuje w tym wnętrzu :)

Zapraszamy więc – do kącika kawowego, na agatowych, romantycznych serwetkach, przy nowej,

odświeżonej na wiosnę cottage blue kuchni... :)

Ps. A dla ciekawych… Tak wyglądała kuchnia przed metamorfozą:

hello :)

oj, jak ja się przed insta broniłam, rękami i nogami ;) w ogóle mnie nie ciągnęło do aktywności, do oglądania, wydawało mi się, że to jest takie bezosobowe, że to cyrk piękności, gwiazdorstwa i egocentryzmu. że brak tam treści i polega to na tym, kto będzie lepszy i wrzuci więcej pięknych, wystylizowanych fotek.

trochę się pomyliłam, a trochę nie. bo oprócz morza próżności, sztucznej stylizacji i insta aranżacji jest ocean genialnych ludzi i świetnych ujęć.

okazało się, że kontakt międzyludzki tam jest jakoś o wiele łatwiejszy, prostszy i szybko się człowiek zaznajamia z innymi. nagle okazuje się, że obserwuje mnie ktoś z drugiego końca świata, nagle widzę, czym ludzie na co dzień się zajmują, jak żyją, co ich inspiruje. zaczynam mieć wśród tego grona ludzi tak mi podobnych, o takiej samej wrażliwości, czy sposobu patrzenia na świat - właśnie dzięki temu, że mamy podobne oko fotograficzne ;) a już jak zaczyna mnie obserwować jakaś faktycznie znana osoba, tudzież gwiazda, to jest to "wielkie coś" dla tak "wielkiej blogerki", jaką jestem :P :D :D :P 

za dużo tego, by wymieniać wszystkie osoby, które mnie inspirują, ale wspomnę przy tej okazji o kilku, na których profilach bywam ciągle, regularnie i wsio lajkuję:

- belenandreus - to jest dziewczyna, której kulinarne ujęcia uwielbiam, bardzo bliska mi klimatycznie

- antonio djanikian - jestem wielką fanką nastrojowej, oryginalnej fotografii aktowej, a ten gość jest absolutnie fantastyczny, nie tylko w tym nagim temacie

- pottery heart - absolutnie boska ceramika!

- frieda dorresteijn - to jest moje wnętrze, mój klimat, wszystko moje ;)

- angelo le pera - to już fotografia przecudnych, słonecznych, kolorowych miejsc

wymieniać można i wymieniać, a przecież to tylko malutki ułamek tych, których podglądam, podziwiam, czy jestem w codziennym kontakcie <3

dlaczego dzisiaj akurat i tym piszę? bo spotkała mnie ostatnio niespodzianka od jednego instagramowicza, z którym się nawzajem obserwujemy i lubimy ;) 

jednym z fotografów, których podglądam jest Bartek z NormalLifeOfAnOrdinaryGuy. lubię Jego fisia na punkcie starych aparatów i wiedzę, którą się dzieli. i  kiedy któregoś dnia Bartek pokazał swoje nieudane polaroidy w cudnie żółtym kolorze, zażartowałam, by się nimi podzielił, to sobie na ścianie powieszę :) kilka dni później miałam je w domu :)

co oczywiście stało się bodźcem do zmian na komodzie, a jakże!

stara ramka stała się tłem dla polaroidów. a całość konsekwentnie utrzymałam w tych kolorach :)

otóż kolejny dowód na to, że dekoracją może być wszystko, nawet cos, co pozornie nadaje się do śmieci :)

dzień dobry w tę wyjątkową niedzielę :)

dzisiaj krótko, z życzeniami dla Was...

życzę Wam pięknych, rodzinnych, spokojnych świąt. odpoczywajcie, cieszcie się sobą, dobrym jedzeniem i każdą chwilą, która zaraz przecież stanie się wspomnieniem... 

najważniejsza jest miłość. i tego życzę Wam przede wszystkim - kochajcie się :)

w tym roku jakoś mało poszalałam z ozdabianiem domu, ale chyba tak wolę :)

miłego! :*