szaleję z mebelkami ostatnio, oj szaleję ;) 

wena, energia, potrzeba wewnętrzna, nazwijcie to jak chcecie.

tym razem na tapecie było stoliczko - kwietnik. taki dość klasyczny w formie, kiedyś takie były bardzo modne, prawda?

miał być w brudnym różu. no to voila!

najpierw przemalowałam go na taki różany, zgaszony kolor. potem dolałam do różu trochę białej farby i takim jaśniejszym odcieniem pokryłam całość, ale nie do końca, zostawiłam trochę tej ciemniejszej w niektórym miejscach. potem wosk, przecierki i jak nie jestem fanką różu, toto mi się całkiem podoba ;) 

oby właścicielce też przypadł go gustu...

a następna będzie półka kuchenna w kolorze minty, już teraz zapraszam ;)

:*

dzień dobry :)

dzisiaj mam Wam do pokazania kolejną przeróbkę mebla. ach, jakże ja to lubię!

jak mi ktoś daje coś do metamorfozy i mam wolną rękę, to jest najlepsze.

stolik - stary, z szufladą, pomalowany jakąś paskudną farbą w kolorze bordowo-brązowym. było dla mnie też z góry wiadome, że muszę pomyśleć nad nowym blatem, stary był popękany i wybrakowany, trzeba by go długo czyścić, opalać i szlifować, by coś z niego jeszcze było...

zdecydowałam się odejść na moment od tej mojej zieleni i przemalowałam stolik na kolor zimno-niebieski. po wyschnięciu, poprzecierałam wszystkie krawędzie i większe fragmenty tak, by odsłonić drewno i odrobinę tej bordowej farby.

blat zrobiłam z cienkich, starych desek z odzysku. wkręcałam je bezpośrednio do blatu w miejscach, w których były już dziury po gwoździach, co dało fajny, niezbyt idealny efekt. na koniec cały blat przeszlifowałam i zaokrągliłam krawędzie.

do szuflady, zamiast uchwytu przykręciłam kawałek morskiego patyka. 

ostatni krok to woskowanie. zabezpieczyłam nim nogi, uchwyt, a także, wyjątkowo zamiast olejowania - blat. 

blat robi całą robotę, a efekt wyszedł lekki i wakacyjny w klimacie ;)

pozdrawiam :*

witajcie :)

dzisiaj będzie kompletnie nie w moim stylu, trochę sielsko, trochę słodkawo, bardzo niebiesko. 

no tak, taka jest kuchnia mojej Szanownej :)

inspiracją do tego posta było to zdjęcie z Mojego Mieszkania:

kącik kawowy/śniadaniowy przy przechodnim kawałku ściany. mały stolik, dwa krzesła, więcej nie trzeba. u mnie nie ma na to kompletnie miejsca, ale stwierdziłam, że u Mamy się znajdzie, w przejściu pomiędzy kuchnią a pokojem.

oczywiście wszystko zrobione po kosztach, głównie z recyklingu. 

po ściany przykręciłam drewniane drzwiczki meblowe, które znalazłam w swoich odpadowych zasobach. przemalowałam je na biało i dodałam odrobinę farby granatowej metodą suchego pędzla. 

stary stolik prl-owski zyskał nowy wygląd przez zeszlifowanie blatu (by pozbyć się wysokiego połysku) i jego zaolejowanie, oraz pomalowanie nóżek na granatowo. 

taboret tak samo.

półka na ścianie była w opłakanym stanie, leżała w piwnicy przeznaczona na opał, ale stwierdziłam, że może warto ją uratować. wystarczyło wyrzucić zdezelowane drzwiczki i całość potraktować odrobiną farby. 

w zasadzie to wszystko. kilka drobiazgów z gąskami, koszyk z kwiatkami.

skrzynka warzywna też zyskała nowy wygląd - jak to zrobiłam możecie zobaczyć w cotygodniowym poradniku Seart'a - TUTAJ.

moja Szanowna zachwycona i to najważniejsze. a i mnie miło było podziałać w tak 

innych klimatach :)

tak czy owak muszę kiedyś wkroczyć głębiej w kuchnię Mamy. jejuuu,  ile ona ma tego wszystkiego naładowane, nawieszane, nie umie się pozbywać rzeczy kompletnie ;)

miłego dnia :*

dzień dobry :)

wczoraj zbudowałam jeszcze jeden stolik, to na razie tyle, bo już nie mam nóg ;) oczywiście w całości powstał z odpadów meblowych, otrzymanych od Seart - meble z drewna. 

zamiar miał być prosty - zbuduję, bo baardzo lubię to robić i sprzedam. ok, zbudowałam, nogi pomalowałam, blat postarzyłam... no i wtedy zaczął się mój ból... przecież on jest śliczny, ja go chcę, nie oddam go, no nie!

dzień dobry :)

jak pewnie pamiętacie, moim stolikiem kawowym/podręcznym/ławą była dotąd stara skrzynka drewniana, odwrócona dnem do góry. 

to się zmieniło :)

Kiedy dostałyśmy razem z Sabiną zaproszenie do Dobroteki, z bardzo ciekawym zadaniem dla nas, nie mogłyśmy się nie zgodzić. W końcu to praca, którą uwielbiamy, a do tego możliwość spotkania się dwóch psiapsiółek, wiadomo :)

Tego jeszcze nie było!