Sandrynka - hand made: witryna

witajcie :)

zmiany w domu chodzą za mną od jakiegoś czasu. ale no cóż, jest tyle wydatków ważniejszych i tak mało czasu, że ciężko jest tę chęć zrealizować.

ale przecież farby mam na bieżąco, odwagi mi nigdy nie brakuje, więc szybka decyzja i przemalowałam witrynę.

ten kolor nie istnieje, zaznaczam od razu.

wymieszałam go z dwóch - ostro zielonego i czarnego.

wyszedł obłędny, zakochałam sie w nim z miejsca!

trochę szałwia, trochę rozmaryn, trochę oliwka, trochę wojskowa zieleń.

boski, poprostu idealny :)

przemalowałam witrynę i było mi mało. poleciałam więc z oknem i półeczką przegródkową ;)

kiedy to wszystko zrobiłam, okazało się, że moja wabi sabi ściana z zaciekami coś mi teraz nie wyglada dobrze... a raczej witryna na jej tle wyglądała bardzo źle.

raz dwa, biała farba, mokra szmatka i cała ściana stała się bardziej równomiernie szara, ale nadal z zachowanym "starym" wygladem.

taki stary tynk wyszedł.

mało mi było...

chciałam to jeszcze wizualnie rozświetlić.

szablon, biała farba i voila!

wyszedł mi angielski look, prawda? ;)

na zdjęciach nie umiem złapać realnie barw. jest jeszcze jaśniej, mniej widać przebicia na ścianie, wygląda to bardzo naturalnie.

stara, zniszczona tapeta, takie wrażenie wizualne :)

jestem bardzo, bardzo zadowolona z efektu :)

8 komentarze

dzień dobry, a jednak kolejny mebelek przed Państwem ;)

dostałam zlecenie na witrynkę. miała być biała przecierana. i póki widziałam ją na zdjęciu, wszystko było ok. ale kiedy do mnie przyszła... lekko się przeraziłam ;)

okazało się, że niewiele ma wspólnego z drewnem. jakieś dziwne coś, płyta, tworzywo, serio nie mam pojęcia z czego to jest zrobione. bardo śliskie i w dotyku jak plastik.

jak to wymalować??? nie używając farby kredowej, bo miało być ekonomicznie?

przyznaję się, że miałam chwilę zwątpienia...

ale udało się :) farba akrylowa, specjalny sposób malowania, potem przecierki i witrynka jak ta lala, uff ;)

zapomniałam zrobić jej fotkę przed zmianą, ale że od tej samej klientki dostałam natychmiast drugą taką samą... to wrzucam jej zdjęcie. identyczna, tylko z dodatkowym dynksem na szybce :)

miłego :*

1 komentarze

dzień dobry :)

mam w swoim życiu jednego takiego człowieka, który patrząc na moje mieszkanie rzuca czasem uwagi typu: wiesz co, powinnaś to przestawić, to tu średnio wygląda, a jakbyś spróbowała tak czy inaczej? zawsze moja pierwsza reakcja to nadęta odmowa i dziesięć argumentów obalających takową propozycję.

a potem... przeważnie sama dochodzę do tych samych wniosków :P

tak było chociażby z czarnymi ścianami, ileż ja argumentowałam, że nie, że za ciemno, że nie u mnie, że to zły pomysł...

no, a teraz czarnych ścian ci u mnie dostatek ;)

kiedy usłyszałam, że moja śmietnikowa witrynka gubi się na kredensie, że jej nie widać, że powinna wisieć, to przyznałam rację od razu, jednakże przecież ja nie mam miejsca na ścianach!!!

ale wagę możesz przestawić, ona już się przez lata na lodówce opatrzyła. zamień z witrynką, którą zawieś na ścianie.

pierwsza reakcja? wiadomo: NIE! nie da się, nie będzie to dobrze wyglądać, nie chcę zakrywać ściany, jestem przywiązana do wagi na lodówce...

dużo czasu nie upłynęło od tej rozmowy i jak widać... przemyślałam sprawę. :P

oj, wciągniecie na górę kredensu tejże wagi, to był wyczyn, to skurczysyństwo ma z pięćdziesiąt kilo, jak nic! ale dałam radę, uff!

hmm, cała miedź w jednym miejscu. wiszącą witrynkę widać idealnie. owoce i warzywa mam pod ręką w skrzynce. jest inaczej, a na zmiany w kuchni miałam ochotę od kilku dni niezmierną.

no cóż, będziesz się oczywiście ze mnie śmiał, ale dzięki Daniel za inspirację ;) :P :*

3 komentarze

oj tak... już w połowie stycznia tęskni mi się za słońcem i zielonością. za optymizmem, który jakoś tak sam z siebie się zewsząd uwalnia, a o który tak ciężko zimą...

skoro na zewnątrz jeszcze za wcześnie na wiosnę, to przecież można jej sobie odrobinę wprowadzić do domu!

pewnie stąd moja potrzeba kropli żółtego koloru w kuchni :)

kilka dni temu na starociach zobaczyłam tę skrzynkę na nóżkach. to przyrząd do czyszczenia butów. ma klapę, która po otwarciu ukazuje szufladkę na pasty i szczotki. spodobał mi się jej kształt i uroczy rozmiar.

pomalowanie jej na żółty kolor to był impuls - po prostu wpadła mi w oko próbka farby, którą miałam w domu i postanowiłam spróbować.

po wyschnięciu oczywiście poprzecierałam grubym papierem ściernym wszystkie krawędzie. dodałam metalowy czarny uchwyt i jestem zachwycona ;)

od razu zmieniłam sobie troszkę aranżację. wzorzysty dzban z czasów prl-u i butelka po winiaku idealnie mi tu pasują.

w skrzynce znalazło się dużo miejsca na moje świece, których mam mnóstwo z racji palenia tegoż codziennie przez cały dzionek :)

miłej soboty!

9 komentarze

o czymś takim to ja marzyłam od ponad dziesięciu lat, kiedy w pobliskiej restauracji zobaczyłam witryny zrobione ze starych okien. nie było skąd jednakże takich wytrzasnąć, więc marzenie było tak długo uśpione.

aż do teraz <3 koleżanka zapytała mnie, czy chcę takie stare okno razem z ościeżnicą. łukowate na górze, cuuudne! oczywiście, że tak!

nie było to tak hop siup - ościeżnica taka duża, że do mojego auta nie miałaby szans wejść, po okno trzeba było jechać na pobliską wieś, musiałam opracować całą logistykę :) poprosiłam kolegę i któregoś razu zrobiliśmy sobie wycieczkę. okazało się, że okien jest kilka, wszytko osobno, więc co tam, nie myśląc, wzięłam to co pod ręką :)

nie mogłam się doczekać końca świąt, koncepcja na okno już dawno się skrystalizowała, więc ochoczo wczoraj się wzięłam do roboty. oczywiście, zamiast zadzwonić po pomoc, musiałam sama sama sama - wtargałam to wsio na czwarte piętro (mój kręgosłup mi dzisiaj solennie za to dziękuje :/).

naturalnie okazało się, że zabrałam skrzydła nie od tej ościeżnicy, więc co się wczoraj namęczyłam z zawiasami, to tylko moja głupota się zemściła, serio. dobrze, że jakoś się udało tak dopasować, że okno się zamyka i otwiera :D

problem to ja mam taki, że nie mam gdzie takich cięższych robót robić. więc odpadało opalanie i szlifowanie okna do drewna, trudno, wiedziałam, że muszę je pomalować. całą ościeżnicę umyłam, przyciemniłam woskiem i olejem. skrzydła pomalowałam farbą kredową Old White od Annie Sloan. wewnętrzne półeczki zrobiłam z nowych desek, które przycięłam na odpowiednią długość i również przyciemniłam.

witrynę zawiesiłam na ceglanej ścianie, na grubych kołkach, więc jest szansa, że nie spadnie ;) nie macie pojęcia jakie to jest ciężkie! makabra!!! zawieszanie tegoż na hakach było po prostu mordęgą.

w środku moje małe kolekcje - stare młynki, gliniane dzbanki i kubki kamionkowe. jestem nieskromnie rzecz ujmując, dumna i strasznie zadowolona. kolejna rzecz, którą wykonałam samodzielnie. tak. w życiu już nie założę normalnego związku, bo istnieje obawa, że każdy facet by miał przy mnie kompleksy ;) obym się myliła ;)